Kłótnia wszechczasów. [Jos]

Josette

hah, no masz rację.
Freya, kiedy kolejna lekcja frencza? chciałabym kilka zwrotów wykorzystać w FF, także napisz mi na PW ;]

videogirl

Kopiuję od Freyki (xD): Ja też niedługo coś wrzucam, i też chcę krytykę jak najszczerszą Very Happy

I jeszcze za nią podziękuję.
Miło było podyskutować z osobą o takim zasobie wiedzy i o swoim zdaniu.
I jakże miłym akcentem skończę moją wypowiedź: obiecuję, że wypomnę ci wszystkie błędy xD

Josette

czyli rozumiem, że mogę powytykać troszkę błędów.
w chwili obecnej pracuję nad dalszą częścią tej kłótni, także mam nadzieję, iz mogę liczyć na ostrą i dobrą krytykę z waszej strony.

Silene Nessie Cullen-Hale

Z mojej strony sie krytyki nie dopatrzysz bo jak uwielbiam wszystkie twoje opowiadania.

Josette

no wiesz, tak na ciebie liczyłam!

Silene Nessie Cullen-Hale

To się przeliczyłaś juz na stracie bo zapomniałaś że w twoich opowiadaniach nie trzeba nic poprawiać.

Josette

hahah, dobry żart xd

Silene Nessie Cullen-Hale

Dziewczyny, czy uważacie, że opowiadania Jos są świetne?

(ty Jos się narazie nie odzywaj xD)

Josette

hahah! nikt ci nie odpowiedział! xd

Silene Nessie Cullen-Hale

Bo niektórzy nie odwiedzają FF ale zobaczysz że sie doczekam.

Josette

hah xd chcesz kolejną część?

Silene Nessie Cullen-Hale

Chcę ale jutro, bo teraz to nie bardzo mam jak czytać.

Josette

nosz kurde, to ja dzisiaj wstawie, a ty se jutro przeczytasz co? xd

Silene Nessie Cullen-Hale

Może być. Jak nie zapomnę Very Happy

Josette

no ja ci dam! Okey, kolejna część kłótni:

Mając na uwadze to, że siedziałam na tylnym siedzeniu z Edwardem, nic się nie zmieniło, gdyż nie odzywaliśmy się do siebie. Było tak, jak na początku, przed naszą kłótnią. Taka sama atmosfera, podobna do mojego pierwszego spotkania z nim. Byliśmy jak dwie obce osoby, dwa różne organizmy, które wcześniej połączone specjalnymi więziami, zaczęły tworzyć jeden organizm.
Co chwila rzucałam Edwardowi przelotne spojrzenia, przepełnione bólem i cierpieniem. Najwidoczniej nie zwracał na mnie uwagi, cały czas wpatrywał się w okno. Alice rozkręcała prędkość do 160 km/h, aż dziw, że cokolwiek potrafił wypatrzyć.
- Alice, wyłącz radio, proszę. - odezwałam się cicho.
- Dlaczego? - zapytała zdziwiona.
- Nienawidzę muzyki.
W jednej chwili radio ucichło. Słyszałam jedynie warkot silnika i dźwięk mijających nas aut. W pewnym momencie dostrzegłam, że Edward bada mnie wzrokiem. Ogarnęła mnie ogromna ochota dotknięcia go, przylgnięcia do jego ciała. Ale jakaś bariera mi nie pozwalała…
- Jesteśmy na miejscu! - oznajmiła radośnie Alice.
Wywróciłam oczami, nie chcąc, by udzielił mi się jej entuzjazm. W końcu moim pomysłem były zakupy, to ja pozwoliłam Edwardowi jechać z nami. Ogólnie rzecz biorąc, można by powiedzieć, że sam mój pomysł był zapowiedzią apokalipsy.

Po przymiarce kilku sukienek, oczywiście wybranych przez Alice, nie ma co kryć, czułam się zmęczona. Z każdą kolejną, mój luby kręcił przecząco głową, chcąc przekazać, że nie wyglądam w niej bardzo ładnie (jego zdaniem, nie wyglądałam tylko ładnie). Nie liczyłam nawet, ile sklepów zdążyliśmy obejść.
W ręku trzymałam tylko jedną torbę, gdy Alice szła z rękoma pełnymi nowych ubrań. Patrząc na nią, nie trudno było dojść do wniosku, że traktuje ubrania jako jednorazowy ubiór.
- Poczekajcie. - powiedziałam szybko, mijając kolejny sklep.
W oczy rzuciła mi się piękna, czarna kreacja. Od razu wiedziałam że to 'właśnie to' - ogarnęła mnie niesamowita chęć, posiadania tej sukni. Ze zdecydowaniem wkroczyłam do sklepu. Od razu rozpoczęłam poszukiwania swojego rozmiaru. W sumie nawet nie musiałam go szukać, wisiał na pierwszym wieszaku.
Wyszłam z przebieralni, chcąc zaprezentować się Edwardowi i Alice.
- I jak? - okręciłam się, chcąc pokazać efekt.
Wampirzyca aż podskoczyła z radości, widząc uśmiech na twarzy swojego brata. Może jest szansa, pomyślałam. Nie wiedząc co mną kierowało, podeszłam do uśmiechniętego wampira i pocałowałam go przelotnie, po czym szybko skierowałam się do przebieralni. Padła ostateczna decyzja - zamierzałam kupić te suknię.
Zadowolona z siebie, odważnie podeszłam do kasy. Nie wiadomo kiedy, stanęła za mną Alice z zawsze gotową kartą kredytową. Poddałam się jej, zrezygnowana. Nie miałam najmniejszych szans, w starciu ze swoją przyszłą siostrą…

- Jacob! Upokój się, debilu! - krzyknął Paul, zdenerwowany zachowaniem przyjaciela.
Indianin nie mógł znaleźć dla siebie odpowiedniego zajęcia, wiecznie coś mu nie odpowiadało. Próbował już wszystkiego: jazdy na motorze, gotowania, spania, oglądania telewizji, skakania z klifu, nawet spacerowania po plaży. Od kilku dni rozpierała go energia. Nigdy nie czuł się tak jak teraz, był to dla niego zupełnie obcy stan.
Embry, Quil i Sam przypatrywali się mu z politowaniem, jednocześnie czekając na Leę i Seth'a. Zanosiło się na kolejne zebranie sfory. Wszyscy jej członkowie, wyjątkowo, siedzieli w ludzkich postaciach. Najbardziej opanowany wydawał się być Sam. Miejsce po jego prawicy sprawował Jake, który nie potrafił usiedzieć. Po lewej stronie Indianina siedział Quil, w tej chwili przeglądający zdjęcia swojego obiektu westchnień - Claire.
- Co te wpojenie robi z człowiekiem… - mruknął Black.
Na polane wbiegli Leah i Seth. W mgnieniu oka stanęli przed członkami watahy w ludzkiej postaci. Dziewczyna wyglądała na lekko zdenerwowaną, chociaż ''lekko'' byłoby zwykłym niedopowiedzeniem.
- O co chodzi? - odezwał się chłopak.
- Wiecie, że po naszym terytorium kręci się wampirzyca. W każdym bądź razie, nie udało nam się jej jeszcze złapać. Zastawimy pułapkę. Gdy w nią wpadnie, rozpoczniemy zawężanie kręgu, aż zapędzimy ją w ślepy zaułek. - zaczęła Alfa.
- A jeśli nie ma złych zamiarów? - odezwał się Embry.
- To bez znaczenia. Terytorium wilkołaków jest wyłącznie nasze, żaden wampir nie ma prawa przekroczyć granicy, jaką ustanowiliśmy poprzez pakt z Cullenami.
- Nie rozumiem Sam, o co tyle hałasu. Wampirzyca być może już dawno opuściła nasze terytorium. Wystarczy jedynie sprawdzić teren i koniec. Jeśli nadal tu jest, wyczujemy jej ohydny smród. Jednak istnieje prawdopodobieństwo, że jest tak samo utalentowana jak ta ruda, co chciała zabić Bellę.
- Zaskakująco głębokie słowa, jak na ciebie, Jake. - warknęła Leah.
- Przymknij się.
- Aż się ciebie boję. Nagle zabrało ci się na mądrości? A tej Belli to nie potrafiłeś zatrzymać przy sobie.
- Jake nie!
Potem wszystko potoczyło się bardzo szybko.

- Dlaczego nienawidzisz muzyki?
Tego się własnie obawiałam. Alice zadała mi pytanie, na które nie miałam zamiaru odpowiadać. Odwróciłam szybko wzrok, chcąc uniknąć jej przenikliwego spojrzenia. Niestety nie uchroniłam się przed nią, i zostałam zmuszona do wyczerpującej odpowiedzi.
- Gdy… Gdy między mną a Edwardem jest jakieś… spięcie, nie mogę słuchać muzyki. Irytuje mnie, kojarzy mi się z melodiami granymi przez niego. To skomplikowane...
-------------------------------------
Dalsza część niebawem.

Silene Nessie Cullen-Hale

No i jest. Zaczynam czytać ale nie skończę dzisiaj bo sie usiłuje ukrywać z siedzeniem przy komputerze.

Josette

chyba coś jeszcze go tego dopisze...

Victoria

....................
Dlaczego ja nie mam trakiego talnetu?
To jest brak mi slow

Josette

Gdzie ty tu talent widzisz? ja u murzyna bambo tylko.

Victoria

A gadaj sobie co chesz ja i reszta dziewwczyn wiemy swoje Very Happy

Josette

ja po prostu nie potrafię dopuścić do siebie wiadomości, że komuś podoba sie to co piszę. o wiele lepiej przyjmuję krytykę, jest to dla mnie odpowiedniejsze. na początku podkreślam, że nie mówię ze takie jesteście, ale spotkałam się z ludźmi, którzy słodzili mi tylko, bo nie chciało im się czytać.

Victoria

Idioci jedni ;/
Ja zawsze czytam, jeszcze mi nie przyszło do główy, żęby nie przeczytać.

Josette

dobrze wiedzieć. ostatnio postanowiłam, że jak ktoś napisze mi 'świetne. czekam na ciąg dalszy...' to zablokuję na blogu. bo ileż można no!
Ale rozdziały bd pisać dłuższe.

Freya

Josette

ALe ja o Obamie nie mówiłam xd
Tylko o tym murzynie, z którego sie wiecznie śmieje^^