Wiesz ile bym cierpiał?

Victoria

Dokąd szliśmy? Nie miałam zielonego pojęcia. Edward nie powiedział ani słowa, a jedyne co wiedziałam na ten temat, to to, że miejsce to znajdowało się w samym środku lasu. Nawet dokładnie rozglądając się dookoła, nie byłam w stanie określić, gdzie idziemy. Gdziekolwiek spojrzałam, było zielono. Powoli zaczynały boleć mnie oczy od tego koloru.
Odruchowo ścisnęłam mocniej dłoń Edwarda, gdy po raz kolejny musieliśmy pokonać i przejść przed przewalony pień drzewa. Jak zwykle pomagał mi, bym nie wyrządziła sobie żadnej krzywdy. Chciał, bym była bezpieczna w każdej chwili i w każdym miejscu.

- Dokąd idziemy? - zapytałam szybko.

W odpowiedzi posłał mi jeden ze swoich pięknych uśmiechów. Serce zaczęło łomotać mi ze zdwojonym tempem, a oddech stracił rytm. Mój młody i piękny Bóg, za każdym razem kręcił mi w głowie. Nie było żadnego wyjątku, zawsze tak na mnie działał i będzie działać.

- Bello, pozwól że wezmę Cię na ręce. Twoim tempem nigdy nie dojdziemy tam na czas. - zwinnym ruchem zarzucił mnie sobie na plecy. - Pamiętaj, zamknij oczy.

- Przyzwyczaiłam się. Edward?

- Słucham, najdroższa…

- Kocham Cię.

Pocałował mnie w dłonie i ruszyliśmy. Omijał zwinnie drzewa i przeszkody, a ja mimo jego prośbom, nie zamknęłam oczu. Patrzyłam jak mijamy świat w zastraszającym tempie.

Jeśli to była niespodzianka, mogłam się tego spodziewać. Zabrał mnie nad jeziorko, niezwykle urodziwe , we wspaniałym miejscu. Edward od zawsze gustował w takich miejscach. Jednak pocztówkowa piękność tego miejsca, nie mogła się równać z urodą mojego ukochanego.

Oparłam głowę na Jego ramieniu. Pocałował mnie we włosy i zaśmiał się cicho. Rzuciłam mu pytające spojrzenie. Wskazał brodą na drugi brzeg jeziora. Próbowałam wytężyć wzrok, jednak nic nie zauważyłam. Moją uwagę w dalszym ciągu odwracał całujący mnie Edward.

- Znowu to robisz… - mruknęłam.

- Co takiego? - zapytał lekko przestraszony. Powinien się domyślić.

- Mącisz mi w głowie. To już wymyka się spod kontroli…

- Za bardzo Cię kocham, by odmówić sobie tę przyjemność. - dotknął nosem mojej szyi.

Poddałam się Jego pieszczotom, pozwalając by doprowadzał moje ciało do szaleństwa. Wodził swoimi ustami po moich ramionach, co chwila składając na nich pocałunki. Moje serce przyśpieszyło tempa. Ciało zostało obezwładnione, przed oczami widziałam ciemność. Byłam bliska omdlenia.

Aż w końcu dotarł do ust. Wpił się w moje wargi z nieznaną mi gwałtownością. Jaka szkoda, że nie potrafiłam kontrolować swoich ludzkich odruchów. Wplotłam palce w Jego włosy. Powoli położyłam się na trawie, tak, by przygniatał mnie swoim ciałem. Nie protestował, pogłębiał pocałunek coraz bardziej.

- Dlaczego… Mi… To… Robisz… - szeptałam pomiędzy kolejnymi pocałunkami.

Nie panowałam już nad swoim wybuchem namiętności. Dobrałam się do Jego jasnej koszuli. Powoli rozpinałam guziki, czując jak fala podniecenia rozpływa się po moim ciele. Przeciążyłam szalę.

- Nie Bello, nie mogę. - pewnie odsunął się ode mnie.

- W takim razie, dlaczego robiłeś mi nadzieję. Dlaczego pozwoliłeś sobie na trochę więcej niż dotychczas? Mogłeś wyznaczyć granicę. A ja… Ja głupia myślałam, że w końcu nam się uda.

- Nie chce Ci zrobić krzywdy, kochanie. Obiecałem Ci, ale…

- Tu nie chodzi o seks, Edwardzie. Ranisz mnie. Robisz to za każdym razem, dajesz mi nadzieję na coś więcej. Ja już dłużej tak nie mogę. Zrozum, jestem tylko człowiekiem. Tylko dziewczyną, zakochaną w Tobie do szaleństwa. Jestem gotowa Ci się oddać, jeśli… Jeśli tylko będziesz chciał.

Dawna rana na moim sercu odezwała się ze zdwojoną siłą. Byłam zła. Zła na Edwarda, wściekła na siebie samą. Chciałam mu wygarnąć wszystko. Ale nie potrafiłam. Słowa nie chciały przejść przez ściśnięte żalem gardło. Zacisnęłam mocno zęby i zerwałam się z miejsca, doskonale wiedząc w którą stronę mam iść.

- Cholera jasna, Bella, myślisz że mógłbym żyć ze świadomością, że skrzywdziłem cię podczas stosunku? Wiesz ile bym cierpiał?! Nie masz pojęcia co czuję! Nie wiesz, jak musze nad sobą panować, widząc Cie w zwykłym stroju! Nie mam zamiaru Cię krzywdzić, słyszysz?! Nie! - zaczynał wpadać w histerię.

Otworzyłam szeroko oczy ze zdziwienia, a złość którą tłumiłam, podwoiła się. Zacisnęłam nerwowo pięści, zrobiłam krok w Jego kierunku. Prawie nigdy się nie spieraliśmy, a teraz… Teraz, był to najgorszy dotychczasowy scenariusz.

- A co ja mam powiedzieć?! Z dnia na dzień niszczysz moje marzenia! Nie mogę niczego zrobić bez twojej kontroli. Czuję się jak pod kluczem! Jakbym miała dożywotni szlaban! A ja nie mam wyboru, muszę z Tobą przebywać, bez Ciebie nie potrafię normalnie funkcjonować! Miłość jest ślepa. Im mocniej się kogoś kocha, tym bardziej irracjonalnie się postępuje. - sam to kiedyś powiedziałeś! Zrozum wreszcie, że nie mogę być wiecznie posłuszna! Nie mogę! - byłam na skraju wytrzymałości.

Ten facet, ten mężczyzna którego kochałam ponad życie, doprowadził mnie do furii. Gdyby wzrok mógł zabijać, Edward leżałby teraz martwy. A moja złość powoli się ulatniała.

Wyraz Jego twarzy był mieszanką bólu i cierpienia. Ani grama gniewu, czego nie można było powiedzieć o mnie. Próbując na siłę złagodzić swoje uczucia, do oczu napływały mi łzy.

Chwile potem, stał już za mną. Chwycił mnie mocno za ramiona, aż skrzywiłam się z bólu. Trząsł się, czułam to. Ugięły się pode mną kolana. Z wyczerpania opadłam na trawę, zaciskając ręce w pięści na zielonym podłożu.

- Puść! To boli! - zawyłam.

Gdy rozluźnił uścisk, wyrwałam się najszybciej jak mogłam. Rzuciłam mu pełne strachu spojrzenie. Oprzytomniał w pół sekundy.

- Bello, ja nie…

- Zawieź mnie do domu. Teraz. - warknęłam ostatkami sił.

Nic już więcej nie powiedział. Posłuchał mnie. A ja byłam pewna jednego. Że nasze stosunki już nigdy nie będą takie jak kiedyś.

Josette

Ty już wiesz co ja o tym sądzę...
To jest... Brakuje mi przymiotników Very Happy

Silene Nessie Cullen-Hale

A widzisz, a widzisz! Mówiłam że wszystkie twoje opowiadania są CUDOWNE!

Gość

Wow. O.O
Jestem pod wrażeniem. Dużym.
Vic, nie jesteś obiektywna xD

Josette

Tu się z tobą zgadzam, Claire.

Freya

Vic, a mnie się podoba i bez przymiotników. Czepnę się jednej małej rzeczy: ostatnie zdanie i słowo "stosunki". Nie wiadomo,czy chodzi o relacje ogólne czy łóżkowe, bo wcześniej piszesz o stosunku sexualnym. Poza tym b.b.na tak, 10/10. Super!

Josette

hah, chwilowo nie wiadomo, o co chodzi z tymi stosunkami. zobaczycie co będzie dalej xd

Gość

Ja już się doczekać nie mogę xD

Josette

a ja wiem co będzie dalej! xd

Victoria

potwierzdzam, Jos wie więcej...

Gość

No to pisz tutaj co będzie dalej! Bo ja też chcę wiedzieć więcej. I nie mów że nie wkleisz, bo pogryzę. Dawaj!

Victoria

Jos da nasdtępną część xd

Gość

No to czekam Very Happy

Victoria

Móssz sie do niej zgłosić xd

Josette

co to za spiskowanie? Bo się zbuntuję i nie pokażę nic!

Victoria

Oj pokażesz pokażesz, my już mamy na cieibe sposoby:D

Gość

Właśnie!

Pokażesz i tyle xd

Josette

taaa, ciekawe ;d

Victoria

No tak xd
Oj czekaj niech tylko moje zgrabne rączki dorwą się do koszuli Robeta^^

Gość

A moje zgrabne ząbki do szyi Jos xD

Josette

a idźcie mi no!
Vic, podziękuj Claire xd Przez nią świat nie ujrzy kolejnej części xd

Gość

JESZCZE się nie dorwałam xD
Ale mogę, jeżeli nie wstawisz.

Victoria

Clarie zaraz poórywam ci te pikne paluszki xd
Jos ja już zadbam o to, żebyś to napisała.

Gość

Jakoś się nie boję xD
Czekam.

Victoria

*bierze pierwszy do ust i wyrywa po kolei*